شخصیت سازی سازی وشخصیت سوزی در جنگ نرم

شخصیت سازی:

در این روش دشمن می  کوشد از این طریق رقیبانی از درون همان جامعه برای شخصیت های اصلی و رهبران جامعه ایجاد کنند و با گزینش کسانی که قابلیت هایی را در اختیار دارند ، با روش جایگزین سازی می کوشند تا جا به جایی در سطوح رهبری را فراهم آورند وبا کمترین هزینه ، بیشترین سود را ببرند .

در داستان حضرت موسی (ع) فرعون کوشید تا نخست با ساحران و سپس با بلعم باعورا به اهداف خود برسد و جایگزینی برای آن حضرت (ع) بسازد که از نظر او همتراز شخصیتی موسی(ع) بودند. در زمان پیامبر (ص) نیز با معرفی دو نفر به عنوان همتراز ایشان تلاش شد با شخصیت سازی دیگران ، جایگزینی برای آن حضرت معرفی کنند و قدرت را با انتقال به آنان مدیریت و مهار کنند. در جهان معاصر نیز با اهدای جوایز بین المللی چون صلح نوبل و حقوق بشر و شخصیت سازی از طریق رسانه ها همانند سازی و شخصیت سازی برای رهبران صورت می گیرد .

از خرداد 76 تا کنون شخصیت هایی که به لحاظ عملکرد فکری و عملی در رتبه هایی بسیار پایین بوده اند برندگان جوایز نفیس داخلی و خارجی شدند ، سر تیتر روزنامه ها و سایت های مخالف نظام قرار گرفتند  تا با تکرار نام نان به چنته مخالفین نظام بریزند.

امروز مجسمه ای از شیرین عبادی به عنوان نماد دفاع از حقوق بشر ساخته اند در حالی که علمای بسیاری در ایران از نظر علمی و عملکرد حقوق بشری بر وی برتری دارند . آنچه امثال شیرین عبادی را مطرح نموده حربه ای است که آنها برای آب به آسیاب دشمن ریختن در پیش گرفتند و در واقع همسویی آنها با نظام سلطه در موارد ذیل بوده است :‌

1-      عبور از چارچوب های تفکر دینی و حمایت علنی از لیبرالیسم .

2-      تایید رهاوردهای غرب در عرصه سیاسی و اجتماعی .

3-      حرکت و مبارزه فکری با نظام مستقر با معیار های مورد تایید غرب .

4-      میزان زاویه با نظام جمهوری اسلامی ، یعنی هر قدر زاویه افراد با نظام بیشتر باشد جایگاه بهتری در غرب خواهند داشت .

دنیل برامبرک  متخصص امور ایران در کاخ سفید در باره یکی از این افراد می نویسد :« اهمیت اصلی فعالیت های سروش و همفکرانش اثرات سیاسی آن است ، زیرا آنان ترویج کننده جدی سکولاریسم هستند ، افرادی مانند سروش آشکارا نظریات (امام) خمینی  و نظام اسلامی را فاقد صلاحیت و قدرت کافی برای استمرار می دانند»

شخصیت سوزی :

موضوعی است که از صدر اسلام مورد توجه دشمنان بوده است و وقتی از پیامبر(ص) در جنگ شکست می خوردند به این عمل روی می آوردندو پیامبر (ص) را شاعر می خواندند که ارزش کلام حق را در حد شعری احساساتی پایین بیاورند مخاطبان پیامبران را در شعر های خود به قدری مسخره می کردند که از پیرو پیامبر(ص) بودن  شرم کنند( صافات ، طور، انبیا، حاقه) افسانه سرایی می کردند که مردم سخنان پیامبر(ص) را گوش نکنند ، افک و افترا به پیامبر(ص) می بستند و تا رهبران جامعه اسلامی را از مقام کاریزماتیک  و شخصیت های کامل ، سالم و الگوهای مهم دیگران پایین آورده و تنزل دهند.آنان می کوشند که شخصیت پیامبر(ص) را از مقام توده مردم نیز فروتر ببرند و از این رو ترور شخصیت به عنوان مهم ترین روش در جنگ نرم مورد توجه و تاکید قرار  می گیرد تخریب الگو های رفتاری و ارزش ها نیز با انواع تهمت و بهتان  پیش می برند و وقتی از همه اینها نتیجه ای حاصل ننمودند سراغ خانواده و نزدیکان می روند و از جمله می توان به ترور شخصیت همسر پیامبر(ص) اشاره کرد(سوره نور آیه 11).

در دکترین شخصیت سازی و شخصیت سوزی تلاش شده است از نمونه های مختلفی استفاده شود ، مرجع تقلید ، استاد دانشگاه ، پ‍ژوهشگر و ... سوخته و ساخته می شوند تا آب بیشتری به آسیاب دشمن ریخته شود .

اما یک نمونه جالب از این اقدام جنگ نرم جریان وارد کردن بیت امام خمینی (ره)‌به دعواهای سیاسی اخیر است ، پرو‍ژه ای که انجام موفقیت آمیز آن باعث هدف گیری دو نشان (شخصیت سازی و شخصیت سوزی) با یک تیر می باشد.